ည အားလပ္ခ်ိန္ေလး အျပင္မွာထိုင္ေနရင္း ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔ေနမိတယ္ တစ္ျခမ္းပဲ႔လေလးကို တိမ္ေတြက တိုးေ၀ွ႔လို႔ ေပၚတလွည္႔ ေပ်ာက္တလွည္႔နဲ႔ေပါ႔ စိတ္ထဲမွာလည္း လြမ္းရိပ္ေတြက ဘယ္ေနရာက တိုး၀င္လာလည္းမသိ ဟုိအရင္ ရက္ေတြဆီကိုေရာက္သြားခဲပါတယ္ တစ္ေယာက္တည္းတိုးတိတ္စြာ။ အေဆာင္ေရွ႔မွာ ခ်စ္သူကိုယ္စီ စကားစျမည္ေျပာေနၾကလို႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေတြမဆက္ ေကာင္းကင္နကၡကိုၾကည္႔ေနမိတယ္။ ၾကယ္ေတြ လင္းလတ္တာကိုလည္း ၾကည္ႏူးခဲ႔တယ္ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ အစအဆံု ေရတြက္ ေျပာေနမိတဲ႔ အသံေတြ မၾကာပါဘူး .. အေဆာင္တံခါးပိတ္ေတာ႔မယ္ အသိစိတ္ေတြ ကိုယ္စီ ၀င္လာေတာ႔မွ စကားေျပာေနျပန္တယ္ေလ တစ္ညတာ လြမ္းေျပေရးတြက္။ အတိတ္ရဲ႔ နမ္ခ်က္တိုင္းဟာ အခု အလြမ္းတံတိုင္းေတြ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္သိခဲ႔မွာလည္း။ မ်က္လံုးေပၚ မိုးစက္တစ္ေပါက္လြင္႔လာေတာ႔မွ အသိစိတ္၀င္ အလြမ္္းေတာမွ ျပန္လာခဲ႔ပါျပီ။ မိုးစက္ေတြလည္း ခဏပါပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလျပန္ေပါ႔။ ပိုျပီးေတာ႔ သာယာေနတဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ရယ္ တစ္ျခမ္းပဲ လမင္းရယ္ ငါၾကည္႔မ၀ေအာင္လွပေနတယ။္ ခြဲခြာျခင္းတြက မ်ားလာေတာ႔ အလြမ္းေတြဆို တာမကုန္ဆံုးႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။စိတ္မွာ ျပန္ေတြ သံစဥ္ေတြကို ဆိုျငီးေနမိ အေဆာင္ေရွ႔ တီးခတ္ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းေလး တစ္ခ်ိဳ႔ေပါ႔ .. သူမၾကားႏိုင္ေတာ႔ပါ ေ၀းရာအရပ္မွာ သူေပ်ာ္ေနမယ္ထင္ရဲ႔။ ဒီလူမွာေတာ႔ အလြမ္းေရွ႔ ဒူးေထာက္ ေခါင္းစိုက္ေနရရွာေပါ႔။မင္းသိပါေစ ငါ႔ အလြမ္း
No comments:
Post a Comment
သူငယ္ခ်င္းတို႔....အျမင္ေလးေတြေရးေပးခဲ႔ပါ။